Präteritum des Verbs sich beeilen 〈Fragesatz〉
Die Konjugation von sich beeilen im Präteritum Indikativ Vergangenheit Aktiv ist: beeilte ich mich?, beeiltest du dich?, beeilte er sich?, beeilten wir uns?, beeiltet ihr euch?, beeilten sie sich?.Die Bildung dieser Formen entspricht gewissen grammatischen Regeln. So auch die Vorgaben zur Konjugation der einfachen Verbformen von beeilen im Präteritum. Kommentare ☆
A1 · regelmäßig · haben · untrennbar · reflexiv
Präteritum
beeilte | ich | mich? |
beeiltest | du | dich? |
beeilte | er | sich? |
beeilten | wir | uns? |
beeiltet | ihr | euch? |
beeilten | sie | sich? |
Verbtabelle Bildungsregeln
- Bildung Präsens von beeilen
- Bildung Präteritum von beeilen
- Bildung Imperativ von beeilen
- Bildung Konjunktiv I von beeilen
- Bildung Konjunktiv II von beeilen
- Bildung Infinitiv von beeilen
- Bildung Partizip von beeilen
- Wie konjugiert man Verben im Deutschen?
Präsens Präteritum Imperativ Konjunktiv I Konjunktiv II Infinitiv Partizip
Weitere Regeln zur Konjugation von beeilen
- Wie konjugiert man beeilen im Präsens?
- Wie konjugiert man beeilen im Präteritum?
- Wie konjugiert man beeilen im Imperativ?
- Wie konjugiert man beeilen im Konjunktiv I?
- Wie konjugiert man beeilen im Konjunktiv II?
- Wie konjugiert man beeilen im Infinitiv?
- Wie konjugiert man beeilen im Partizip?
- Wie konjugiert man Verben im Deutschen?
Präsens Präteritum Imperativ Konjunktiv I Konjunktiv II Infinitiv Partizip
Übersetzungen
Übersetzungen von sich beeilen
-
sich beeilen
rush, hurry, accelerate, hasten, hurry up, make haste, speed up
спешить, торопиться, поспешить, поторопиться, поспешать, ускорить
darse prisa, apresurarse, apurarse, acelerar, apresurar, avivar, correr, despabilarse
dépêcher, se dépêcher, accélérer, se presser, se précipiter
acele etmek, hızlandırmak, hızlanmak
apressar-se, acelerar, apressar, apurar-se, despachar-se
sbrigarsi, affrettarsi, accelerare, darsi una mossa, fare presto, festinare, spicciarsi
grăbi, se grăbi, se grabi, întreba
siettetni, gyorsítani, iparkodik, megszaporít, siet, sietni, siettet, sietés
pośpieszyć, pospieszyć, przyspieszyć, spieszyć, spieszyć się, śpieszyć, śpieszyć się
βιάζομαι, σπεύδω
versnellen, haast maken, haasten, voortmaken, zich haasten
urychlit, pospíšit
brådska, skynda sig, skynda
skynde, skynde sig
急ぐ, 早める, 急いで, 焦る, 速くする
accelerar, apressar-se, afanyar-se, donar-se pressa
nopeuttaa, kiirehtiä, kiire
skynde seg, haste, raskere gjøre, skynde
bizkortu, azkartu, abiatu, azkartzen
ubrati, пожурити се, brže se kretati, požuriti, žuriti
забрзување, побрзати, побрзај
hiteti, mudi se, pospešiti
urýchliť, ponáhľať sa
ubrati, brže se kretati, požuriti, žuriti
ubrati, žuriti, požuriti
поспішати, спішити, поспішити, прискорити, прискорюватися
побързай, бързам, побързайте, ускорявайте, ускорявам се, побързвам
павялічыць хуткасць, паспяшацца
mempercepat, bergegas, bersegera
làm nhanh, tăng tốc, vội vàng, vội vàng làm
tezlashtirmoq, shoshilmoq, tezlashmoq
गति बढ़ाना, जल्दी करना, तेज़ करना
加快, 加速, 赶快, 赶紧, 赶紧做
เร่งความเร็ว, รีบ, รีบทำ, เร่ง
가속시키다, 서두르다, 속도를 높이다
sürətləndirmək, tezləşdirmək, tələsik etmək, tələsinmək
აჩქარება, ეჩქარება, სიჩქარის გაზრდა, სწრაფად გააკეთება
গতি বাড়ানো, গতিবাড়ানো, তড়িঘড়ি করা, দ্রুত করা, শীঘ্র করা
shpejtoj, nxito, shpejtohem
घाई करणे, गती वाढवणे, वेग वाढवणे, शीघ्र करणे
गति बढाउन, गति बढाउनु, चाँडो गर्नु, छिटो गर्नु
త్వరగా చేయడం, వేగం పెంచడం, వేగపెట్టు, వేగాన్ని పెంచు
steidzēt, paātrināt, steidzināties
வேகத்தை அதிகரிக்க, வேகப்படுத்து, வேகமாக செய்ய
kiirendada, kiirustama
արագացնել, շտապել
hızlandırmak, zû kirin, zû zû kirin, zûkirin
להתמהר، לזרז، להאיץ، למהר
أسرع، استعجل، عجل، تسرع، تسريع، سرع
شتاب کردن، عجله کردن، سرعت بخشیدن، شتاب گرفتن
جلدی کرنا، تیز ہونا، تیزی سے کرنا، تیزی کرنا، عجلت
sich beeilen in dict.cc
Übersetzungen
Mitmachen
Hilf uns und werde ein Held indem Du neue Einträge hinzufügst und bestehende bewertest. Als Dankeschön kannst du bei erreichter Punktzahl diese Webseite ohne Werbung nutzen.
|
Anmelden |
Verbformen im Präteritum von sich beeilen
Das Verb sich beeilen vollständig in allen Personen und Numeri im Präteritum Indikativ konjugiert
Präteritum IndikativVergangenheit
- beeilte ich mich? (1. PersonSingular)
- beeiltest du dich? (2. PersonSingular)
- beeilte er sich? (3. PersonSingular)
- beeilten wir uns? (1. PersonPlural)
- beeiltet ihr euch? (2. PersonPlural)
- beeilten sie sich? (3. PersonPlural)