Konjugation des Verbs bekennen 〈Nebensatz〉
Das Konjugieren des Verbs bekennen erfolgt unregelmäßig. Die Stammformen sind ... bekennt, ... bekannte und ... bekannt hat. Als Hilfsverb von bekennen wird "haben" verwendet. Die Vorsilbe be- von bekennen ist untrennbar. Die Beugung erfolgt im Aktiv und die Darstellung als Nebensatz. Zum besseren Verständnis stehen unzählige Beispiele für das Verb bekennen zur Verfügung. Zum Üben und Festigen gibt es außerdem kostenlose Arbeitsblätter für bekennen. Man kann nicht nur bekennen konjugieren, sondern alle deutschen Verben. Das Verb gehört zum Wortschatz des Zertifikats Deutsch bzw. zur Stufe C2. Kommentare ☆
C2 · unregelmäßig · haben · untrennbar
... bekennt · ... bekannte · ... bekannt hat 
Wechsel des Stammvokals e - a - a
 admit, acknowledge, confess, declare, profess, agnize, avouch, avow, avow oneself, avow oneself to, confess (to)
/bəˈkɛnən/ · /bəˈkant/ · /bəˈkantə/ · /bəˈkɛnntə/ · /bəˈkant/
[…, Religion] etwas offen zugeben; offen zugeben; gestehen, Zeugnis ablegen, Bekenntniskirche, einräumen
(sich+A, Akk., zu+D, für+A, als)
» Ich bekenne
mich schuldig.  I plead guilty.
Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv von bekennen
Präsens
| ... | ich | bekenn(e)⁵ | 
| ... | du | bekennst | 
| ... | er | bekennt | 
| ... | wir | bekennen | 
| ... | ihr | bekennt | 
| ... | sie | bekennen | 
Präteritum
| ... | ich | bekannte | 
| ... | du | bekanntest | 
| ... | er | bekannte | 
| ... | wir | bekannten | 
| ... | ihr | bekanntet | 
| ... | sie | bekannten | 
Konjunktiv I
| ... | ich | bekenne | 
| ... | du | bekennest | 
| ... | er | bekenne | 
| ... | wir | bekennen | 
| ... | ihr | bekennet | 
| ... | sie | bekennen | 
Konjunktiv II
| ... | ich | bekennte | 
| ... | du | bekenntest | 
| ... | er | bekennte | 
| ... | wir | bekennten | 
| ... | ihr | bekenntet | 
| ... | sie | bekennten | 
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Indikativ
Das Verb bekennen konjugiert im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft
Präsens
| ... | ich | bekenn(e)⁵ | 
| ... | du | bekennst | 
| ... | er | bekennt | 
| ... | wir | bekennen | 
| ... | ihr | bekennt | 
| ... | sie | bekennen | 
Präteritum
| ... | ich | bekannte | 
| ... | du | bekanntest | 
| ... | er | bekannte | 
| ... | wir | bekannten | 
| ... | ihr | bekanntet | 
| ... | sie | bekannten | 
Perfekt
| ... | ich | bekannt | habe | 
| ... | du | bekannt | hast | 
| ... | er | bekannt | hat | 
| ... | wir | bekannt | haben | 
| ... | ihr | bekannt | habt | 
| ... | sie | bekannt | haben | 
Plusquam.
| ... | ich | bekannt | hatte | 
| ... | du | bekannt | hattest | 
| ... | er | bekannt | hatte | 
| ... | wir | bekannt | hatten | 
| ... | ihr | bekannt | hattet | 
| ... | sie | bekannt | hatten | 
Futur I
| ... | ich | bekennen | werde | 
| ... | du | bekennen | wirst | 
| ... | er | bekennen | wird | 
| ... | wir | bekennen | werden | 
| ... | ihr | bekennen | werdet | 
| ... | sie | bekennen | werden | 
Futur II
| ... | ich | bekannt | haben | werde | 
| ... | du | bekannt | haben | wirst | 
| ... | er | bekannt | haben | wird | 
| ... | wir | bekannt | haben | werden | 
| ... | ihr | bekannt | haben | werdet | 
| ... | sie | bekannt | haben | werden | 
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Konjunktiv
Die Konjugation im Konjunktiv I und II bzw. in den Zeiten Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur für das Verb bekennen
Konjunktiv I
| ... | ich | bekenne | 
| ... | du | bekennest | 
| ... | er | bekenne | 
| ... | wir | bekennen | 
| ... | ihr | bekennet | 
| ... | sie | bekennen | 
Konjunktiv II
| ... | ich | bekennte | 
| ... | du | bekenntest | 
| ... | er | bekennte | 
| ... | wir | bekennten | 
| ... | ihr | bekenntet | 
| ... | sie | bekennten | 
Konj. Perfekt
| ... | ich | bekannt | habe | 
| ... | du | bekannt | habest | 
| ... | er | bekannt | habe | 
| ... | wir | bekannt | haben | 
| ... | ihr | bekannt | habet | 
| ... | sie | bekannt | haben | 
Konj. Plusquam.
| ... | ich | bekannt | hätte | 
| ... | du | bekannt | hättest | 
| ... | er | bekannt | hätte | 
| ... | wir | bekannt | hätten | 
| ... | ihr | bekannt | hättet | 
| ... | sie | bekannt | hätten | 
Konjunktiv II (würde)
Ersatzformen des Konjunktiv II konjugiert mit würde als finites Verb
Imperativ
Die Konjugationsformen im Imperativ Aktiv Präsens für das Verb bekennen
Infinitiv/Partizip
Die infiniten Formen Partizip und Infinitiv (mit zu) im Aktiv für bekennen
Beispiele
Beispielsätze für bekennen
- 
Ich bekenne mich schuldig.
 I plead guilty. 
- 
Er bekannte sich schuldig.
 He confessed his guilt. 
- 
Er bekennt seine Schuld.
 He admits his guilt. 
- 
Bekennst du dich zum Christentum?
 Do you confess to Christianity? 
- 
Das Wahlergebnis wird bald bekannt sein.
 The result of the poll will be known soon. 
- 
Tom zwang Mary, Farbe zu bekennen .
 Tom called Mary's bluff. 
- 
Die Testergebnisse waren dem Prüfling schon vorher bekannt .
 The test results were already known to the candidate. 
Beispiele
Übersetzungen
Übersetzungen von bekennen
- 
bekennen 
- admit, acknowledge, confess, declare, profess, agnize, avouch, avow 
- признавать, исповедовать, признавать публично, признать, открыто признавать, признавание, признавать что-то, признаваться 
- declarar, confesar, admitir, profesar, comprometerse a, considerarse, declararse, definirse 
- confesser, avouer, embrasser, proclamer, reconnaitre, revendiquer, s'avouer, se reconnaitre 
- açıklamak, itiraf etmek, açıkça belirtmek, açıkça kabul etmek 
- admitir, confessar, declarar, professar 
- confessare, ammettere, professare, dichiarare, professarsi, riconoscere, riconoscersi, rivendicare 
- recunoaște, mărturisi 
- elismerni, beismerés, vallomás, beismer, bevall, bevallani, bevallás 
- przyznać się, uznać, przyznawać do, wyznać, przyznać, wyznawać 
- παραδοχή, ομολογία, ομολογώ, παραδέχομαι, παραστέκομαι σε, υποστηρίζω 
- bekennen, toegeven, belijden 
- vyjádřit, přiznat, přiznání, přiznávat, přiznávatnat, vyznat 
- bekänna, erkänna, erkänna sig till, kännas vid, stå fast vid 
- bekende, tilstå, erkende, vedgå 
- 認める, 告白する, 信仰を明らかにする 
- confessar, admetre, reconèixer 
- tunnustaa, myöntää, ilmoittaa 
- erkjenne, bekjenne, innrømme 
- aitortu, onartu, aitortzea, konfesionatzea 
- izjaviti, otvoreno priznati, priznati, javna izjava, javnost 
- изјави, откривање, признавање, признава, јавување 
- javna izjava, odkriti, priznati, izjaviti, izpovedati 
- vyhlásiť, priznať, uznať, vyznať 
- izjaviti, javiti, otvoreno priznati, priznati 
- izjaviti, otvoreno priznanje, priznati, javiti, javna izjava 
- зізнатися, визнати, зізнаватися 
- признаване, признавам, изповядвам, изповядване, открито признавам 
- заявіць, прызнацца, прызнаць 
- mengakui, menyatakan, mengaku, mengakui secara terbuka, menyatakan agamamu 
- tuyên bố, công khai thú nhận, khẳng định tôn giáo của mình, thú nhận, tự nhận 
- diniy e'tiqodini oshkor qilish, e'lon qilish, e'lon qilmoq, e'tirof etmoq, tan olish 
- स्वीकार करना, घोषित करना, कबूल करना, धर्म जाहिर करना, स्वीकारना 
- 坦白, 公开声明, 公开宣布信仰, 公开承认, 承认, 表态, 表明立场 
- ประกาศ, ยอมรับ, ประกาศศาสนาของตน, ยอมรับอย่างเปิดเผย, สารภาพ 
- 고백하다, 공개적으로 인정하다, 공언하다, 신앙을 고백하다, 자백하다, 자처하다 
- etiraf etmək, açıqça etiraf etmek, bəyan etmək, elan etmək, etiraf etmek, itiraf etmek, öz dinini açıq elan etmək 
- აღიარება, განაცხადება, გაცხადება, საკუთარი რწმენა გამოაცხადო 
- ঘোষণা করা, স্বীকার করা, খোলামেলা স্বীকার করা, নিজ ধর্ম প্রকাশ করা 
- deklaroj, pranoj, deklaroj besimin tim, pohoj, rrëfeh publikisht 
- स्वीकारणे, उघडपणे कबूल करणे, खुलकर कबूल करणे, घोषणा करणे, जाहीर करणे, धर्म जाहीर करणे, मान्य करणे 
- घोषणा गर्नु, स्वीकार गर्नु, आफ्नो धर्म घोषणा गर्नु, खुला रूपमा स्वीकार गर्नु 
- అంగీకరించు, ఒప్పుకోడం, ఒప్పుకోవడం, నా మతాన్ని ప్రకటించడం, ప్రకటించడం, ప్రకటించు, బహిరంగంగా ఒప్పుకోవడం 
- atzīt, apliecināt, atklāti atzīt, atzīties, deklarēt, paziņot, savu ticību atklāti paziņot 
- ஒப்புக்கொள்வது, அறிவிக்க, ஒப்புக்கொள், ஒப்புக்கொள்ள, ஒப்புக்கொள்ளுவதை, மதத்தை தெரிவிக்க 
- tunnistama, avaldama, avameelselt tunnistama, deklareerima, usku avalikult tunnistama 
- ընդունել, հայտարարել, իմ կրոնը բացահայտել, խոստովանել, հայտնել, մեղք ընդունել 
- daxuyanî kirin, dînê xwe ragihandin, qebû kirin, qebûl kirin, qebûlkirin, îtiraf kirin 
- להודות، להצהיר، לגלות، להתוודות 
- إقرار، اعتراف، الإقرار، الاعتراف، اعترف، اقر 
- اعتراف، پذیرفتن، اظهار، اعتراف کردن، افشا کردن 
- اظہار کرنا، اعتراف کرنا، اظہار، اعتراف، اقرار کرنا، کھل کر تسلیم کرنا 
 bekennen in dict.cc
Übersetzungen
Mitmachen
Hilf uns und werde ein Held indem Du neue Einträge hinzufügst und bestehende bewertest. Als Dankeschön kannst du bei erreichter Punktzahl diese Webseite ohne Werbung nutzen.
|  | Anmelden | 
Bedeutungen
Bedeutungen und Synonyme von bekennen- etwas offen zugeben, offen zugeben, gestehen, zugeben
- [Religion] offen bekunden, welcher Religion man angehört, eine Zugehörigkeit oder Vorliebe zu etwas erklären, Zeugnis ablegen
- eingestehen,, Bekenntniskirche, einräumen, (sich) outen, beichten
Bedeutungen Synonyme
Präpositionen
Präpositionen für bekennen
- jemand/etwas 
 sich als- bekennt - ein solches 
- jemand/etwas 
 sich für/als- bekennt - irgendwie 
- jemand/etwas 
 sich zu- bekennt - etwas 
- jemand/etwas 
 sich zu- bekennt - etwas/jemandem 
- jemand/etwas 
 sich zu- bekennt - jemandem/etwas 
- jemand/etwas 
 zu- bekennt - etwas 
Verwendungen Präpositionen
Bildungsregeln
Detaillierte Regeln zur Konjugation
Ableitungen
Abgeleitete Formen von bekennen
≡ auskennen
≡ bedachen
≡ beatmen
≡ beäugeln
≡ beantworten
≡ bebrüten
≡ beampeln
≡ beachten
≡ bebeten
≡ beäugen
≡ bearbeiten
≡ beackern
≡ bebauen
≡ zuerkennen
≡ becircen
≡ beängstigen
Wörterbücher
Alle Übersetzungswörterbücher
Verb bekennen konjugieren
Zusammenfassung aller Zeitformen des Zeitworts, Tätigkeitsworts bzw. Tuworts bekennen
Die bekennen Konjugation online als Verbtabelle mit allen Verbformen in Singular (Einzahl) und Plural (Mehrzahl) in allen Personen (1. Person, 2.Person, 3. Person) übersichtlich dargestellt. Die Beugung bzw. Flexion des Verbs bekennen ist somit eine Hilfestellung für Hausaufgaben, Prüfungen, Klausuren, für den Deutschuntericht der Schule, zum Deutsch Lernen, für das Studium, Deutsch als Fremdsprache (DaZ), Deutsch als Zweitsprache (DaZ) und für die Erwachsenenbildung. Gerade auch für Deutschlernende ist die korrekte Konjugation des Verbs bzw. die korrekt flektierten Formen (... bekennt - ... bekannte - ... bekannt hat) entscheidend. Weitere Informationen finden sich unter Wiktionary bekennen und unter bekennen im Duden.
bekennen Konjugation
| Präsens | Präteritum | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Imperativ | |
|---|---|---|---|---|---|
| ich | ... bekenn(e) | ... bekannte | ... bekenne | ... bekennte | - | 
| du | ... bekennst | ... bekanntest | ... bekennest | ... bekenntest | bekenn(e) | 
| er | ... bekennt | ... bekannte | ... bekenne | ... bekennte | - | 
| wir | ... bekennen | ... bekannten | ... bekennen | ... bekennten | bekennen | 
| ihr | ... bekennt | ... bekanntet | ... bekennet | ... bekenntet | bekennt | 
| sie | ... bekennen | ... bekannten | ... bekennen | ... bekennten | bekennen | 
Indikativ Aktiv
- Präsens: ... ich bekenn(e), ... du bekennst, ... er bekennt, ... wir bekennen, ... ihr bekennt, ... sie bekennen
- Präteritum: ... ich bekannte, ... du bekanntest, ... er bekannte, ... wir bekannten, ... ihr bekanntet, ... sie bekannten
- Perfekt: ... ich bekannt habe, ... du bekannt hast, ... er bekannt hat, ... wir bekannt haben, ... ihr bekannt habt, ... sie bekannt haben
- Plusquamperfekt: ... ich bekannt hatte, ... du bekannt hattest, ... er bekannt hatte, ... wir bekannt hatten, ... ihr bekannt hattet, ... sie bekannt hatten
- Futur I: ... ich bekennen werde, ... du bekennen wirst, ... er bekennen wird, ... wir bekennen werden, ... ihr bekennen werdet, ... sie bekennen werden
- Futur II: ... ich bekannt haben werde, ... du bekannt haben wirst, ... er bekannt haben wird, ... wir bekannt haben werden, ... ihr bekannt haben werdet, ... sie bekannt haben werden
Konjunktiv Aktiv
- Präsens: ... ich bekenne, ... du bekennest, ... er bekenne, ... wir bekennen, ... ihr bekennet, ... sie bekennen
- Präteritum: ... ich bekennte, ... du bekenntest, ... er bekennte, ... wir bekennten, ... ihr bekenntet, ... sie bekennten
- Perfekt: ... ich bekannt habe, ... du bekannt habest, ... er bekannt habe, ... wir bekannt haben, ... ihr bekannt habet, ... sie bekannt haben
- Plusquamperfekt: ... ich bekannt hätte, ... du bekannt hättest, ... er bekannt hätte, ... wir bekannt hätten, ... ihr bekannt hättet, ... sie bekannt hätten
- Futur I: ... ich bekennen werde, ... du bekennen werdest, ... er bekennen werde, ... wir bekennen werden, ... ihr bekennen werdet, ... sie bekennen werden
- Futur II: ... ich bekannt haben werde, ... du bekannt haben werdest, ... er bekannt haben werde, ... wir bekannt haben werden, ... ihr bekannt haben werdet, ... sie bekannt haben werden
Konjunktiv II (würde) Aktiv
- Präteritum: ... ich bekennen würde, ... du bekennen würdest, ... er bekennen würde, ... wir bekennen würden, ... ihr bekennen würdet, ... sie bekennen würden
- Plusquamperfekt: ... ich bekannt haben würde, ... du bekannt haben würdest, ... er bekannt haben würde, ... wir bekannt haben würden, ... ihr bekannt haben würdet, ... sie bekannt haben würden
Imperativ Aktiv
- Präsens: bekenn(e) (du), bekennen wir, bekennt (ihr), bekennen Sie
Infinitiv/Partizip Aktiv
- Infinitiv I: bekennen, zu bekennen
- Infinitiv II: bekannt haben, bekannt zu haben
- Partizip I: bekennend
- Partizip II: bekannt

