Konjugation des Verbs fortrücken
Das Konjugieren des Verbs fortrücken erfolgt regelmäßig. Die Stammformen sind rückt fort, rückte fort und ist fortgerückt. Als Hilfsverb von fortrücken wird "sein" verwendet. Es gibt jedoch auch Zeitformen mit dem Hilfsverb "haben". Die Vorsilbe fort- von fortrücken ist trennbar. Die Beugung erfolgt im Aktiv und die Darstellung als Hauptsatz. Zum besseren Verständnis stehen unzählige Beispiele für das Verb fortrücken zur Verfügung. Zum Üben und Festigen gibt es außerdem kostenlose Arbeitsblätter für fortrücken. Man kann nicht nur fortrücken konjugieren, sondern alle deutschen Verben. Kommentare ☆
Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv von fortrücken
Präsens
ich | rück(e)⁵ | fort |
du | rückst | fort |
er | rückt | fort |
wir | rücken | fort |
ihr | rückt | fort |
sie | rücken | fort |
Präteritum
ich | rückte | fort |
du | rücktest | fort |
er | rückte | fort |
wir | rückten | fort |
ihr | rücktet | fort |
sie | rückten | fort |
Konjunktiv I
ich | rücke | fort |
du | rückest | fort |
er | rücke | fort |
wir | rücken | fort |
ihr | rücket | fort |
sie | rücken | fort |
Konjunktiv II
ich | rückte | fort |
du | rücktest | fort |
er | rückte | fort |
wir | rückten | fort |
ihr | rücktet | fort |
sie | rückten | fort |
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Indikativ
Das Verb fortrücken konjugiert im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft
Präsens
ich | rück(e)⁵ | fort |
du | rückst | fort |
er | rückt | fort |
wir | rücken | fort |
ihr | rückt | fort |
sie | rücken | fort |
Präteritum
ich | rückte | fort |
du | rücktest | fort |
er | rückte | fort |
wir | rückten | fort |
ihr | rücktet | fort |
sie | rückten | fort |
Perfekt
ich | bin | fortgerückt |
du | bist | fortgerückt |
er | ist | fortgerückt |
wir | sind | fortgerückt |
ihr | seid | fortgerückt |
sie | sind | fortgerückt |
Plusquam.
ich | war | fortgerückt |
du | warst | fortgerückt |
er | war | fortgerückt |
wir | waren | fortgerückt |
ihr | wart | fortgerückt |
sie | waren | fortgerückt |
Futur I
ich | werde | fortrücken |
du | wirst | fortrücken |
er | wird | fortrücken |
wir | werden | fortrücken |
ihr | werdet | fortrücken |
sie | werden | fortrücken |
Futur II
ich | werde | fortgerückt | sein |
du | wirst | fortgerückt | sein |
er | wird | fortgerückt | sein |
wir | werden | fortgerückt | sein |
ihr | werdet | fortgerückt | sein |
sie | werden | fortgerückt | sein |
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Konjunktiv
Die Konjugation im Konjunktiv I und II bzw. in den Zeiten Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur für das Verb fortrücken
Konjunktiv I
ich | rücke | fort |
du | rückest | fort |
er | rücke | fort |
wir | rücken | fort |
ihr | rücket | fort |
sie | rücken | fort |
Konjunktiv II
ich | rückte | fort |
du | rücktest | fort |
er | rückte | fort |
wir | rückten | fort |
ihr | rücktet | fort |
sie | rückten | fort |
Konj. Perfekt
ich | sei | fortgerückt |
du | seiest | fortgerückt |
er | sei | fortgerückt |
wir | seien | fortgerückt |
ihr | seiet | fortgerückt |
sie | seien | fortgerückt |
Konj. Plusquam.
ich | wäre | fortgerückt |
du | wärest | fortgerückt |
er | wäre | fortgerückt |
wir | wären | fortgerückt |
ihr | wäret | fortgerückt |
sie | wären | fortgerückt |
Konjunktiv II (würde)
Ersatzformen des Konjunktiv II konjugiert mit würde als finites Verb
Imperativ
Die Konjugationsformen im Imperativ Aktiv Präsens für das Verb fortrücken
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Infinitiv/Partizip
Die infiniten Formen Partizip und Infinitiv (mit zu) im Aktiv für fortrücken
Übersetzungen
Übersetzungen von fortrücken
-
fortrücken
move away, shift away
перемещать, сдвигать
desplazar, mover
déplacer, bouger
yerinden hareket ettirmek, yerinden oynatmak
mover, deslocar
scostarsi, spostare, spostarsi, traslare
îndepărta
eltávolítani
przesunąć
μετακίνηση
verleggen, verplaatsen
přesunout
flytta
flytte
動かす, 移動する
desplaçar
siirtää
flytte
mugitu
pomaknuti, premestiti
преместување
premakniti
posunúť
premjestiti
premjestiti
зрушувати, переміщати
отмествам, премествам
адсунуць
להזיז
تحريك، نقل
جابهجا کردن
دور کرنا، ہٹانا
fortrücken in dict.cc
Übersetzungen
Mitmachen
Hilf uns und werde ein Held indem Du neue Einträge hinzufügst und bestehende bewertest. Als Dankeschön kannst du bei erreichter Punktzahl diese Webseite ohne Werbung nutzen.
|
Anmelden |
Bedeutungen
Bedeutungen und Synonyme von fortrückenPräpositionen
Präpositionen für fortrücken
jemand/etwas rückt
etwas vonjemandem/etwas fort
jemand/etwas
vonrückt
jemandem/etwas fort
Verwendungen Präpositionen
Bildungsregeln
Detaillierte Regeln zur Konjugation
Ableitungen
Abgeleitete Formen von fortrücken
≡ fortbilden
≡ rausrücken
≡ fortbrausen
≡ fortdauern
≡ fortdürfen
≡ hinrücken
≡ fortfegen
≡ näherrücken
≡ fortflattern
≡ verrücken
≡ fortbringen
≡ fortblasen
≡ fortfahren
≡ abrücken
≡ vorrücken
≡ fortarbeiten
Wörterbücher
Alle Übersetzungswörterbücher
Verb fortrücken konjugieren
Zusammenfassung aller Zeitformen des Zeitworts, Tätigkeitsworts bzw. Tuworts fortrücken
Die fort·rücken Konjugation online als Verbtabelle mit allen Verbformen in Singular (Einzahl) und Plural (Mehrzahl) in allen Personen (1. Person, 2.Person, 3. Person) übersichtlich dargestellt. Die Beugung bzw. Flexion des Verbs fort·rücken ist somit eine Hilfestellung für Hausaufgaben, Prüfungen, Klausuren, für den Deutschuntericht der Schule, zum Deutsch Lernen, für das Studium, Deutsch als Fremdsprache (DaZ), Deutsch als Zweitsprache (DaZ) und für die Erwachsenenbildung. Gerade auch für Deutsch-lernende ist die korrekte Konjugation des Verbs bzw. die korrekt flektierten Formen (rückt fort - rückte fort - ist fortgerückt) entscheidend. Weitere Informationen finden sich unter Wiktionary fortrücken und unter fortrücken im Duden.
fortrücken Konjugation
Präsens | Präteritum | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Imperativ | |
---|---|---|---|---|---|
ich | rück(e) fort | rückte fort | rücke fort | rückte fort | - |
du | rückst fort | rücktest fort | rückest fort | rücktest fort | rück(e) fort |
er | rückt fort | rückte fort | rücke fort | rückte fort | - |
wir | rücken fort | rückten fort | rücken fort | rückten fort | rücken fort |
ihr | rückt fort | rücktet fort | rücket fort | rücktet fort | rückt fort |
sie | rücken fort | rückten fort | rücken fort | rückten fort | rücken fort |
Indikativ Aktiv
- Präsens: ich rück(e) fort, du rückst fort, er rückt fort, wir rücken fort, ihr rückt fort, sie rücken fort
- Präteritum: ich rückte fort, du rücktest fort, er rückte fort, wir rückten fort, ihr rücktet fort, sie rückten fort
- Perfekt: ich bin fortgerückt, du bist fortgerückt, er ist fortgerückt, wir sind fortgerückt, ihr seid fortgerückt, sie sind fortgerückt
- Plusquamperfekt: ich war fortgerückt, du warst fortgerückt, er war fortgerückt, wir waren fortgerückt, ihr wart fortgerückt, sie waren fortgerückt
- Futur I: ich werde fortrücken, du wirst fortrücken, er wird fortrücken, wir werden fortrücken, ihr werdet fortrücken, sie werden fortrücken
- Futur II: ich werde fortgerückt sein, du wirst fortgerückt sein, er wird fortgerückt sein, wir werden fortgerückt sein, ihr werdet fortgerückt sein, sie werden fortgerückt sein
Konjunktiv Aktiv
- Präsens: ich rücke fort, du rückest fort, er rücke fort, wir rücken fort, ihr rücket fort, sie rücken fort
- Präteritum: ich rückte fort, du rücktest fort, er rückte fort, wir rückten fort, ihr rücktet fort, sie rückten fort
- Perfekt: ich sei fortgerückt, du seiest fortgerückt, er sei fortgerückt, wir seien fortgerückt, ihr seiet fortgerückt, sie seien fortgerückt
- Plusquamperfekt: ich wäre fortgerückt, du wärest fortgerückt, er wäre fortgerückt, wir wären fortgerückt, ihr wäret fortgerückt, sie wären fortgerückt
- Futur I: ich werde fortrücken, du werdest fortrücken, er werde fortrücken, wir werden fortrücken, ihr werdet fortrücken, sie werden fortrücken
- Futur II: ich werde fortgerückt sein, du werdest fortgerückt sein, er werde fortgerückt sein, wir werden fortgerückt sein, ihr werdet fortgerückt sein, sie werden fortgerückt sein
Konjunktiv II (würde) Aktiv
- Präteritum: ich würde fortrücken, du würdest fortrücken, er würde fortrücken, wir würden fortrücken, ihr würdet fortrücken, sie würden fortrücken
- Plusquamperfekt: ich würde fortgerückt sein, du würdest fortgerückt sein, er würde fortgerückt sein, wir würden fortgerückt sein, ihr würdet fortgerückt sein, sie würden fortgerückt sein
Imperativ Aktiv
- Präsens: rück(e) (du) fort, rücken wir fort, rückt (ihr) fort, rücken Sie fort
Infinitiv/Partizip Aktiv
- Infinitiv I: fortrücken, fortzurücken
- Infinitiv II: fortgerückt sein, fortgerückt zu sein
- Partizip I: fortrückend
- Partizip II: fortgerückt