Konjugation des Verbs prangen (unr)
Die unregelmäßige, starke Konjugation des Verbs prangen ist keine standardsprachliche Variante. Es handelt sich dabei um einen augenzwinkernden Vorschlag der Gesellschaft zur Stärkung der Verben. Der Verein macht sich für alle schwachen Verben und hässlichen Substantive stark ;-). Ihnen soll so ein Weg aus der Regelmäßigkeit bereitet werden. Zum Vergleich hier das schwache Verb prangen.
C2 · unregelmäßig · haben
prangt · prieng · hat geprangen
Wechsel des Stammvokals a - ie - a
Die einfach konjugierten Verbformen Präsens, Präteritum, Imperativ und Konjunktiv von prangen (unr)
Präsens
ich | prang(e)⁵ |
du | prangst |
er | prangt |
wir | prangen |
ihr | prangt |
sie | prangen |
Präteritum
ich | prieng |
du | priengst |
er | prieng |
wir | priengen |
ihr | priengt |
sie | priengen |
Imperativ
- | |
prang(e)⁵ | (du) |
- | |
prangen | wir |
prangt | (ihr) |
prangen | Sie |
Konjunktiv I
ich | prange |
du | prangest |
er | prange |
wir | prangen |
ihr | pranget |
sie | prangen |
Konjunktiv II
ich | prienge |
du | priengest |
er | prienge |
wir | priengen |
ihr | prienget |
sie | priengen |
Infinitiv
prangen |
zu prangen |
Partizip
prangend |
geprangen |
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Indikativ
Das Verb prangen (unr) konjugiert im Indikativ Aktiv in den Zeitformen Gegenwart, Vergangenheit und Zukunft
Präsens
ich | prang(e)⁵ |
du | prangst |
er | prangt |
wir | prangen |
ihr | prangt |
sie | prangen |
Präteritum
ich | prieng |
du | priengst |
er | prieng |
wir | priengen |
ihr | priengt |
sie | priengen |
Perfekt
ich | habe | geprangen |
du | hast | geprangen |
er | hat | geprangen |
wir | haben | geprangen |
ihr | habt | geprangen |
sie | haben | geprangen |
Plusquam.
ich | hatte | geprangen |
du | hattest | geprangen |
er | hatte | geprangen |
wir | hatten | geprangen |
ihr | hattet | geprangen |
sie | hatten | geprangen |
Futur I
ich | werde | prangen |
du | wirst | prangen |
er | wird | prangen |
wir | werden | prangen |
ihr | werdet | prangen |
sie | werden | prangen |
Futur II
ich | werde | geprangen | haben |
du | wirst | geprangen | haben |
er | wird | geprangen | haben |
wir | werden | geprangen | haben |
ihr | werdet | geprangen | haben |
sie | werden | geprangen | haben |
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Konjunktiv
Die Konjugation im Konjunktiv I und II bzw. in den Zeiten Präsens, Präteritum, Perfekt, Plusquamperfekt und Futur für das Verb prangen (unr)
Konjunktiv I
ich | prange |
du | prangest |
er | prange |
wir | prangen |
ihr | pranget |
sie | prangen |
Konjunktiv II
ich | prienge |
du | priengest |
er | prienge |
wir | priengen |
ihr | prienget |
sie | priengen |
Konj. Perfekt
ich | habe | geprangen |
du | habest | geprangen |
er | habe | geprangen |
wir | haben | geprangen |
ihr | habet | geprangen |
sie | haben | geprangen |
Konj. Plusquam.
ich | hätte | geprangen |
du | hättest | geprangen |
er | hätte | geprangen |
wir | hätten | geprangen |
ihr | hättet | geprangen |
sie | hätten | geprangen |
Konj. Futur I
ich | werde | prangen |
du | werdest | prangen |
er | werde | prangen |
wir | werden | prangen |
ihr | werdet | prangen |
sie | werden | prangen |
Konj. Futur II
ich | werde | geprangen | haben |
du | werdest | geprangen | haben |
er | werde | geprangen | haben |
wir | werden | geprangen | haben |
ihr | werdet | geprangen | haben |
sie | werden | geprangen | haben |
Konjunktiv II (würde)
Ersatzformen des Konjunktiv II konjugiert mit würde als finites Verb
Konjunktiv II
ich | würde | prangen |
du | würdest | prangen |
er | würde | prangen |
wir | würden | prangen |
ihr | würdet | prangen |
sie | würden | prangen |
Konj. Plusquam.
ich | würde | geprangen | haben |
du | würdest | geprangen | haben |
er | würde | geprangen | haben |
wir | würden | geprangen | haben |
ihr | würdet | geprangen | haben |
sie | würden | geprangen | haben |
Imperativ
Die Konjugationsformen im Imperativ Aktiv Präsens für das Verb prangen (unr)
Präsens
prang(e)⁵ | (du) |
prangen | wir |
prangt | (ihr) |
prangen | Sie |
⁵ Umgangssprachlicher Gebrauch
Infinitiv/Partizip
Die infiniten Formen Partizip und Infinitiv (mit zu) im Aktiv für prangen (unr)
Infinitiv I
prangen |
zu prangen |
Infinitiv II
geprangen haben |
geprangen zu haben |
Partizip I
prangend |
Partizip II
geprangen |
Wörterbücher
Alle Übersetzungswörterbücher